Tussen de school en het terrein waar de koeien verblijven, bevindt zich ons tijdelijke atelier. Een prachtig werkplekje met een nog mooier landelijk uitzicht. Met een paar enthousiaste kinderen van het project ben ik het Hollandse fotobord aan het schilderen.
Achter ons komt Mani in zijn rolstoel al neuriënd aangerold en haasten twee jongens zich om de poort dicht te doen waardoor net twee koeien ontsnapt zijn.
Mani kijkt ons artistiek werk een tijdje aan en vraagt dan ook om een kwast. Geconcentreerd, zich niet storend aan de spasma die hem af en toe overkomen, gaat hij te werk. Twee kleine jochies schieten hem te hulp als hij dreigt uit te schieten.
Vlak daarnaast zit Nandinie. Een meisje dat uit onzekerheid het liefst nee zegt en in eerste instantie niet zoveel durft. Ze blijkt echt een tafeltennistalent en schilderen doet ze ook het secuurst van allemaal. Het leuke is dat ze zelf ook langzaam lijkt te gaan beseffen dat ze heel wat kan! Ze babbelt er op los en haar schaterlach is goud waard.
Subash heb ik benoemd als mix-master. Hij weet elke gewenste kleur prima te mengen. Samen nemen we af en toe wat afstand van ons kunstwerk en bekijken we waar het verfwerk nog wat beter kan. Hij neemt deze taak opperst serieus.
Stiekem neem ik juist een stukje afstand om het gezellige tafereeltje te aanschouwen. De vrolijkheid, het enthousiasme, de creatieviteit, het vertrouwen dat ze in me hebben en de behulpzaamheid naar elkaar toe,……. het zijn prachtkids, stuk voor stuk. Kids die de allerbeste toekomst verdienen die maar mogelijk is.
