Een heel klein huisje met een ingang waar we alleen bukkend door naar binnen kunnen. Binnen staat bijna niets. Snel worden er twee matjes op de grond gelegd zodat we niet op de grond hoeven te gaan zitten.
Hier woont Amsevalee met haar ouders. Haar vader is er even niet. Hij is een paar maanden geleden getroffen door een herseninfarct. Hij kan zich gelukkig weer zelf voortbewegen en is een bezoekje brengen aan een zus van Amsevalee. Praten kan hij niet meer.
Het is schrijnend om te zien hoe verdrietig moeder om haar man en kinderen is. Vier dochters heeft ze waarvan er een vier jaar geleden aan tbc is gestorven. Haar foto hangt groot in het huisje en ze laat ons een nog grotere foto, prachtig ingelijst, zien.
Twee andere dochters lijden enorm onder het drankgebruik van hun man. Haar jongste dochter is Amsevalee, licht gehandicapt, die op JET hard werkte voor een betere toekomst maar afgelopen mei ook getroffen werd door tbc. Ze had net haar opleiding tot naaister afgerond en wilde graag aan de lerarenopleiding voor het basisonderwijs beginnen.
Moeder voelt zich enorm schuldig dat ze haar andere dochters geen goede toekomst heeft kunnen geven en wil alles op alles zetten om dat voor Amsevalee wel te bereiken. Met tranen in haar ogen vertelt ze ons dat ze geleerd heeft van hoe het met haar twee andere dochters is gelopen nadat zij werden uitgehuwelijkt. Dit wil ze niet voor Amsevalee. Ze beseft dat een opleiding het beste is voor de toekomst van Amsevalee.
Gelukkig kunnen we, via een 1-op-1 sponsor van Kindia, de medicijnen van Amsevalee bekostigen en wordt er iedere week voor rijst en vers fruit gezorgd.
Amsevalee knapt langzaam op, ze ziet er wat moe uit, maar hoest niet meer en kijkt alweer voorzichtig vooruit.
Ik hoop zo dat ze volledig herstelt en volgend jaar aan haar opleiding kan gaan beginnen. Zodat dit voor deze familie na alle ellende van de afgelopen jaren, een lichtpuntje kan zijn naar een hopelijk betere toekomst.
